رنگ پوست افراد به علت رنگدانه هایی به نام ملانین که به صورت طبیعی در سلول های پوست وجود دارند ایجاد می شود. این رنگدانه ها از اسید آمینه تیروزین و توسط آنزیم تیروزیناز که به واسطه هومون ترشح شده از غده هیپوفیز ساخته می شود، طی فرآیندی به نام ملانوژنز تولید و درون سلول های پوستی به نام ملانوسیت ذخیره می شوند. رنگدانه های پوستی علاوه بر ایجاد تنوع رنگ در پوست، طی یک مکانیسم طبیعی با جذب پرتوهای فرابنفش نور خورشید، از پوست در برابر آسیب های ناشی از تابش های زیانبار نور خورشید محافظت می نمایند. نوع رنگ پوست، بستگی به میزان بروز رنگدانه موجود در پوست افراد دارد که رابطه مستقیمی با عواملی مانند ژنتیک، پراکندگی جغرافیایی، افزایش سن و میزان قرار گرفتن در معرض تابش های نور خورشید دارد. از آنجایی که افزایش تولید رنگدانه پوستی، سبب ایجاد لک های تیره بر روی پوست می شود، درمان این ضایعات پوستی، تنها از طریق آنزیم تیروزیناز و جلوگیری از تولید ملانین امکان پذیر است. از مهم ترین و متداولترین ترکیبات مورد استفاده در این خصوص می توان به هیدروکینون، آربوتین و اسید کوجیک اشاره کرد که تا حدودی به صورت نسبی امکان جلوگیری از تولید ملانین را داشته ولی استفاده از آنها در بعضی موارد سبب ایجاد التهابات و حساسیت های پوستی، پوسته پوسته شدن و اریتما می گردد. با توجه به موارد یاد شده و تاثیرات منفی اختلالات رنگدانه ای و لک های تیره ناشی از آن بر زیبایی پوست، استفاده از ترکیبات موثر در جلوگیری از افزایش تولید ملانین با زمان اثر بخشی کوتاه به منظور بازگرداندن شفافیت و طراوت به پوست، امری بسیار ضروری می باشد.