- مواد مؤثره : اسیدهای فنولیک تا 2%، اسید کافئیک، مشتقات اسید دی کافئویل کینیک مانند سینارین (1 و 5 دی اوکافئویل کینیک اسید) و اسید کلروژنیک. فلاونوئیدها 1 - 0.1% گلیکوزیدهای فلاون، لوتئولین-7 بتاروتینوزید (اسکولیموزید)، لوتئولین-7 بتا د-گلوکوزید و لوتئولین 4 بتا د-گلوکوزید. روغن های فرار، سزکوئی ترپن ها، بتاسلی نن و کاریو فیلن، همچنین اوژنول و فنیل استالدئید. سایر مواد : فیتو استرول ها (تاراگزاسترول و بتا تاراگزاسترول)، تانن ها، اسیدهای گلیکولیک و گلیسریک. - آثار فارماکولوژی : چندین خاصیت فارماکولوژیک به طور مستند برای برگ های کنگر فرنگی شناخته شده است که عبارتند از : وقفه بیو سنتز کلسترول، کم کننده لیپو پروتئین های خون، آنتی اکسیدان، محافظت کننده کبد. هنوز به خوبی معلوم نشده است که کدام یک از مواد مؤثر کنگر فرنگی مسئول اعمال فوق الذکر هستند. افزون بر این فلاونوئیدهای موجود در فرآورده دارای اثر مهاری بر آنزیم لیپوژناز می باشند. آزمایشات بالینی انجام شده اثرات پایین آورنده چربی و کلسترول خون این دارو را به اثبات رسانده است. اثر آنتی اکسیدانی گیاه توسط جوشاندن، اسیدی کردن و هضم آن، از بین نمی رود، گر چه نسبت به قلیائی شدن حساس می باشد. آثار آنتی اکسیدان و محافظت کننده کبد کنگر فرنگی در مطالعات متعددی ثابت گردیده است و این آثار را به چندین ماده مؤثره آن از جمله اسید کلروژنیک و سینارین نسبت می دهند. آثار عصاره کنگر فرنگی و مواد مؤثره آن روی لکوسیت های انسان جهت پیشگیری از استرس اکسیداتیو به کار گرفته شده و این عصاره یک مهار وابسته به غلظت روی استرس اکسیداتیو ناشی از چندین عامل مانند پراکسید اکسیژن و فوربول 12 – میریستات 13- استات، که موجب تولید اکسیژن فعال می شود، ایجاد می کند. اثر محافظتی روی کبد در موش صحرائی که کبد آن توسط تتراکلرومتان دچار هپاتیت شده است با مقدار 500 میلی گرم / کیلوگرم بطور خوراکی 48 ساعت، 24 ساعت و 1 ساعت قبل از مسمومیت به اثبات رسیده است. غلظت های ترانس امینازکبدی در موش های تحت درمان با عصاره کنگر فرنگی در مقایسه با گروه کنترول به طور قابل ملاحظه ای کمتر بود. نوسازی سلول های کبدی برای عصاره آبی برگ های کنگر فرنگی که به مدت سه هفته متعاقب هپاتکتومی نسبی تحت درمان قرار گرفته اند به اثبات رسیده است و نحوه اثر آن از طریق تحریک میتوز و افزایش وزن صورت می گیرد. این پدیده درحیوانات تحت درمان در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شده است. - مطالعات بالینی : چندین مطالع بالینی خواص صفرا آور و کم کننده لیپو پروتئین های خون و اثر صفرا آور کنگر فرنگی را بررسی نموده اند. یک مطالعه راندوم سودوکور کنترول دار و پلاسبو روی 20 مرد داوطلب، اثر صفرا آور یک دوز خوراکی عصاره برگ کنگر فرنگی (1.92 گرم در 300 میلی لیتر آب) را به اثبات رسانیده است. ترشح صفرا در داوطلبین تحت درمان با عصاره برگ کنگر فرنگی در مقایسه با گروه پلاسبو به 152% بعد از 60 دقیقه رسید که از نظر آماری بسیار با اهمیت بود. آثار عصاره برگ کنگر فرنگی برای چندین فراورده بعد از ورود به بازار روی بیماران مبتلا به اختلالات گوترشی شامل اختلال هضم و ناراحتی های صفراوی، یبوست و تحریکات گوارشی مورد بررسی قرار گرفته است. هر کپسول محتوی عصاره آبی خشک شده برگ کنگر فرنگی به مقدار 320 میلی گرم بود که تا 6 کپسول در روز برای مدت 6 هفته یا 6 ماه مصرف گردید. در هر دو مطالعه بهبودی در علائم بالینی و کاهش کلسترول تام سرم و غلظت تری گلیسیرید در مقایسه با گروه کنترول مشاهده گردید. یم آنالیز روی 279 بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر که 3 علامت از 5 علامت بیماری را دارا بودند کاهش قابل ملاحظه ای در شدت علائم توسط پزشک و داوطلب هر دو به اثبات رسید. اثر بخشی عصاره برگ کنگر فرنگی در بیماران مبتلا به زیادی لیپو پروتئین در یک مطالعه راندوم دوسوکور، با کنترول پلاسبو در چندین مرکز علمی روی 143 بیمار با غلظت های کلسترول توتال بیشتر از 280 میلی گرم / دسی لیتر بررسی گردید. مقدار مصرف 1800 میلی گرم عصاره در دو مقدار منقسم با پلاسبو برای 6 هفته تجویز گردید. در پایان مطالعه غلظت های کلسترول تام 18.5% کاهش یافت که معادل 6.31 میلی مول / لیتر و 8.6% برابر 7.03 میلی مول / لیتر در گروه پلاسبو بود. در یک مطالعه بالینی به کار گیری شیره برگ کنگر فرنگی (از برگ ها و غنچه های تازه به دست آمده) به مقدار 10 میلی لیتر 3 نوبت در روز به مدت 12 هفته به 84 بیمار مبتلا به هیپرلیپیدمی ثانویه (کلسترول تام بیشتر از 260 میلی گرم / دسی لیتر) تجویز گردید. بعد از 6 هفته درمان، کلسترول تام، کلسترول LDL و غلظت تری گلیسیرید کاهش یافت در حالی که لیپو پروتئین کلسترول با چگالی زیاد (HDL) افزایش یافت. - موارد منع مصرف : کنگر فرنگ