گیاه آویشن باغی با نام علمی “Thymus vulgaris” گیاهی چند‌ساله و بومی برخی کشورهای اروپایی و آسیایی است. این عصاره از پیکر رویشی گیاه آویشن باغی تهیه شده است. گیاه مذکور دارای اثرات ضد التهابی، آنتی اکسیدان، آنتی باکتریال، آنتی ویروس و ضد قارچ است. علاوه بر این، مواد مؤثر موجود در این گیاه، خلط آور بوده و در بهبود اسپاسم، برونشیت و سرفه بسیار مؤثر است.
این گیاه بومی ایران نبوده و بذر آن برای اولین بار در سال 1373 توسط زنده یاد دکتر رضا امیدبیگی، مدیر تحقیق و توسعه شرکت دارویی زردبند در ایران کشت گردید. هم اکنون این گیاه بصورت انبوه در مزارع شرکت دارویی زردبند کشت و فرآوری می‌گردد.

مکانیسم اثر:
اثر ضد سرفه
مطالعات نشان داده تیمول و کارواکرول و بعضی از انواع فلاونوئیدهای گیاه آویشن با ایجاد خاصیت ضد اسپاسم عضلانی در مجاری هوایی باعث بهبود سرفه در عفونت مجاری هوایی فوقانی می¬شود.
اثر خلط آور
اثر خلط آوری آویشن بیشتر ناشی از ترکیبات فرار موجود در این گیاه است که با تحریک حرکت مژک‌های بخش فوقانی دستگاه تنفسی و افزایش ترشح از مجاری هوایی به خروج ترشحات کمک می‌نماید.
خاصیت ضد میکروبی
گیاه آویشن اثرات آنتی‌باکتریال روی باکتری‌هایی مثل Streptococcus pneumonia ، اثرات ضد قارچی روی کاندیدا آلبیکنز Candida albicans و اثرات ضد ویروسی روی ویروس‌هایی مثل آنفلوانزای A و ویروس سینسیشیال تنفسی Respiratory syncytial virus دارد.

روزانه 3 مرتبه و هر بار یک قاشق مربا خوری میل شود. مصرف این عصاره تا رفع کامل علایم بیماری توصیه می شود.