پوست بدن انسان تحت تأثیر عوامل متعدد بیرونی مانند نور خورشید، استرس ها، آلودگی های محیطی، نیکوتین و عوامل دیگر شروع به پیری می کند. فرایند پیری در پوست انسان بطور تدریجی شروع شده و در طول زمان تأثیرات آن بر روی هم انباشته شده و در نهایت موجب پیری می گردد. اطلاعات کلی درباره کوآنزیم Q10: اوبی کینیون یا کوآنزیم CoQ10) Q10) در سال 1995 توسط فردکرین کشف شد. کوآنزیم Q10 یک ویتامین و یا ماده ویتامین مانند محسوب شده و مانند سایر ویتامین ها بطور طبیعی در منابع غذایی یافت می شود ولی مقدار آن در این منابع غذایی بسیار کمتر است. کوآنزیم Q10 در همه بافت ها سنتز می گردد. بیوسنتز آن یک فرایند چند مرحله ای است که حداقل به هشت ویتامین و چندین عنصر معدنی کمیاب نیاز دارد. کوآنزیم Q10 در چربی حل شده و در همه سلول های بدن وجود دارد و بعنوان کوآنزیم در بسیاری از مراحل آنزیماتیک مهم در تولید انرژی در درون سلول عمل می کند. بیشترین مقدار آن در اندام هایی چون کبد، قلب، عضله، کلیه و مغز یافت می شود. عملکرد دیگر آن بعنوان آنتی اکسیدان می باشد. سنتز درونی ویتامین و نیز جذب آن از طریق مواد غذایی موجب حفظ مقدار نرمال آن در یک فرد سالم می گردد. تأثیرات مثبت کوآنزیم Q10 در درمان بیماری ایدز، سرطان، زخم های معده، چاقی، دیس تروفی عضلانی، حساسیت، عملکرد سیستم ایمنی و نیز حفظ قدرت فیزیکی بدن مورد مطالعه قرار گرفته است. نقش کوآنزیم Q10 در سلامت: - ضد پیری: کوآنزیمQ10 در بدن انسان ساخته شده و جهت انجام عملکرد های اساسی سلول ها ضروری است. مطالعات دانشمندان نشان می دهد که مقادیر کوآنزیمQ10 با گذشت سن و در بیماران قلبی، دیس تروفی های عضلانی، بیماری پارکینسون، سرطان، دیابت و نیز ایدز کاهش می یابد. همچنین برخی داروهای شیمیایی مقدار کوآنزیمQ10 را در بدن کاهش می دهد.کاهش مقادیر کوانزیم Q10 در اثر افزایش سن تاثیر قابل ملاحظه ای در بروز علائم و عوارض ناشی از پیری می گذارد .مصرف مقادیر مناسب این کوانزیم می تواند پیری را تاحدودی به تاخیر اندازد. - تولید انرژی: سلول ها جهت تولید انرژی از کربوهیدراتها و چربی ها بصورت ATPیا انرژی مورد استفاده برای سلول ها، به کوآنزیم Q10 در غشای داخلی میتوکندری نیاز دارند. کوآنزیم Q10 بعنوان بخشی از زنجیر انتقال الکترون میتوکندریایی، الکترون ها را از اکی والان های تولید شده در متابولیسم گلوکز و اسیدهای چرب گرفته و سپس به پذیرنده های الکترونی انتقال می دهند. در عین حال پروتون ها را به خارج از غشای داخلی میتوکندری انتقال داده و ایجاد یک شیب پروتونی درآن می کنند. انرژی آزاد شده به هنگام بازگشت پروتون ها به بخش داخلی میتوکندری در تولید ATP مورد استفاده قرار می گیرد. - در انجام عملکرد سلولی: لیزوزوم ها اندامک های سلولی هستند که برای گوارش بقایای سلولی تخصص یافته اند. آنزیم های گوارشی در لیزوزوم ها در PH اسیدی بیشترین فعالیت را دارند و لذا نیاز هست تا پروتون بطور مرتب وارد لیزوزوم شود تا PH اسیدی پایدار بماند. غشاهای لیزوزومی جدا کننده این آنزیم های گوارشی از بقیه بخش های سلولی حاوی مقادیر نسبتاً بالایی از کوآنزیم Q10 می باشند. تحقیقات اخیر نشان می دهند که کوآنزیم Q10 در انتقال پروتون ها در طول غشای لیزوزومی جهت ایجاد PH اسیدی نقش مهمی ایفا می کنند. - بعنوان یک آنتی اکسیدان قدرتمند: کوآنزیم Q10 در شکل احیا شده بعنوان یک آنتی اکسیدان در میتو کندری و غشاهای لیپیدی عمل می کند و بدین ترتیب در زدودن رادیکال های آزاد، جلوگیری از پراکسیداسیون لیپید در غشاهای زیستی و نیز در لیپو پروتئین ها با چگالی کم (LDL) نقش دارد. همچنین پروتئین های غشایی را از آسیب های اکسیداتیو حفظ می کند. کوآنزیم Q10 تنها آنتی اکسیدان محلول در چربی می باشد که در بدن سنتز می شود. در بدن انسان Co-Q10 حاوی 11 واحد ایزو پرنوئید می باشد که شکل غالب ،کوآنزیم Q10 است. التهاب تقریباً در تمام بیماری ها و بویژه در بیماری قلبی- عروقی دیده می شود. مغز نیز بعنوان یک اندام حیاتی تحت تأثیر التهاب و استرس اکسیداتیو می باشد. سلول های مغزی که در معرض استرس اکسیداتیو بالا قرار می گیرند، در طول زمان از بین رفته و بایستی جایگزین گردند. کوآنزیم Q10 در کاهش تأثیرات اکسیداتیو نقش مهمی ایفا می کند. - تأثیر در بهبود مشکلات عصبی: در بیماری های عصبی مانند بیماری پارکینسون ،ALS و آلزایمر اکسیداسیون مغزی از علایم شایع می باشد. کوآنزیم Q10 بعنوان یک عامل کاهش دهنده میزان پروتئین CRF یکی از نشانه های وجود التهاب، در کاهش علایم این بیماری ها نقش مهمی ایفا می کند. حدود دو سوم مغز از چربی ساخته شده است. همچنین میلین ،غلاف محافظت کننده که نورون های عصبی را می پوشاند از 10% پروتئین و 5% چربی ساخته شده است.